Lastige vraag
Je ziet tegenwoordig van die kaartspelletjes met verrassende vragen, die op een avondje met vrienden of familie de gesprekken spontaan een diepere lading kunnen geven. Vanmorgen, bij Content Café van Trudy Pannekeet, kreeg ik zo’n vraag onder ogen: Wie is mijn grote voorbeeld?
De eerste persoon die me te binnen schoot, is een lieve vriendin van me. De manier waarop zij in het leven staat, is een mooi voorbeeld voor me. En waarom? Allereerst weet ze wat ze wil, daar gaat ze voor en laat zich niet afschrikken door mogelijke obstakels. Ze heeft een ambitie, durft die ook uit te spreken en grijpt de mogelijkheden aan om zich te blijven ontwikkelen richting haar ideaal.
Blunders kunnen leuk zijn
Wat in mijn ogen minstens zo belangrijk is, is het feit dat ze niet bang is om fouten te maken. Ze is spontaan, laat haar gevoel spreken en benadert op haar eigen manier de mensen die op haar pad komen. Tuurlijk maakt ze daarbij wel eens blunders, maar daar kan ze gelukkig ook weer om lachen. Voor mij een teken dat je jezelf niet altijd zo serieus hoeft te nemen. Ze heeft een open blik en straalt een aanstekelijke levenslust uit met een oprechte interesse in mensen die haar pad kruisen. Je voelt je door haar gezien en gehoord en ik merk dat dat me vertrouwen geeft.
Niet de weg, maar het spoor
En toegegeven: dat heb ik soms nodig. Ik doe mijn werk en mijn vrijwillige activiteiten met heel veel passie en plezier. Soms echter voel ik me wel onzeker. Wanneer is iets goed genoeg? Is wat ik nu doe, datgene waarmee ik het beste tot mijn recht kom? Die vragen houden me scherp en zoekende naar mogelijkheden om mijn werkzaamheden uit te breiden en me te blijven verdiepen in nieuwe ontwikkelingen. Maar toch…. af en toe zou ik graag wat meer haar onbevangen levenshouding willen aannemen, even stilstaan bij mooie resultaten, voordat ik mijn pad vervolg. Want uiteindelijk is niet belangrijk welke weg je gaat, maar het spoor dat je achterlaat.
En jij?
Heb jij ook een inspirerend voorbeeld ? En hoe beïnvloedt diegene jou?